Διάγνωση της νόσου Αλτσχάιμερ σε «πραγματικό χρόνο» υπόσχεται νέα εξέταση

0

Labels: ,

Ιάπωνες επιστήμονες ανέπτυξαν μια καινοτόμο τεχνική εγκεφαλικής απεικόνισης, η οποία μπορεί να «δει» σε πραγματικό χρόνο και να διαγνώσει ένα βασικό δείκτη της νόσου Αλτσχάιμερ, τη συσσώρευση της Τ-πρωτεΐνης που καταστρέφει τα εγκεφαλικά κύτταρα.

Όπως αναφέρεται σε σχετικό δημοσίευμα του επιστημονικού εντύπου Neuron, οι ερευνητές του Εθνικού Ινστιτούτου Ακτινολογικών Επιστημών της Ιαπωνίας, με επικεφαλής τον Δρ Μακότο Χιγκούτσι, εκτιμούν ότι η νέα διαγνωστική τεχνική θα μπορεί να εντοπίσει σε ζώντα εγκέφαλο τη συσσώρευση της Τ-πρωτεΐνης.

Όπως είναι γνωστό, η νόσος Αλτσχάιμερ δεν έχει εμφανή συμπτώματα παρά μόνο όταν έχει εδραιωθεί πια και οι υπάρχουσες θεραπείες δεν μπορούν πλέον να την ελέγξουν ή να την αντιμετωπίσουν.

Η έγκαιρη διάγνωσή της θεωρείται καίριας σημασίας για τη διαχείριση της νόσου, αλλά δυστυχώς οι υπάρχουσες διαγνωστικές τεχνικές δεν επιτρέπουν παρά την τεκμηρίωση της μετά τον θάνατο τον ασθενή, οπότε και είναι εφικτή η εξέταση του εγκεφάλου του.

Η τεχνική που ανέπτυξαν οι ιάπωνες ερευνητές βασίζεται σε μια χημική ουσία που εισάγεται στο αίμα και προσδένεται στο μόριο της Τ-πρωτεΐνης και το κάνει να ακτινοβολεί. Έτσι, οι επιστήμονες είναι ικανοί να παρακολουθήσουν την συσσώρευση της μέσω τομογραφίας εκπομπής ποζιτρονίων (ΡΕΤ).

Τα πειράματα που έγιναν σε ποντίκια και ανθρώπους, έδειξαν ότι η τεχνολογία είναι αποτελεσματική στη διάγνωση. Μεταξύ άλλων, διαπιστώθηκε ότι η Τ-πρωτεΐνη συσσωρεύεται αρχικά στον ιππόκαμπο, το κέντρο της μνήμης, από όπου σταδιακά εξαπλώνεται και σε άλλες περιοχές του εγκεφάλου. Όσο μεγαλύτερη είναι η εξάπλωση, τόσο πιο προχωρημένη είναι η νόσος Αλτσχάιμερ.

Μια δεύτερη πρωτεΐνη, το β-αμυλοειδές, που θεωρείται επίσης υπεύθυνη για την καταστροφή των εγκεφαλικών κυττάρων στη νόσο Αλτσχάιμερ, μπορεί και αυτή να ανιχνευθεί με παρόμοια τεστ. Οι πλάκες αμυλοειδούς αρχίζουν να αναπτύσσονται αφανώς δέκα έως 15 χρόνια πριν την εμφάνιση των πρώτων συμπτωμάτων.

Πηγή: health.in.gr

Ένα τεστ με φυστικοβούτυρο θα μπορούσε να διαγνώσει το Αλτσχάιμερ

0

Labels: ,

Ένα τεστ με φυστικοβούτυρο θα μπορούσε να διαγνώσει το Αλτσχάιμερ
Μια κουταλιά της σούπας φυστικοβούτυρο και ένας χάρακας θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν στην επιβεβαίωση της διάγνωσης της νόσου του Αλτσχάιμερ σε πρώιμο στάδιο, σύμφωνα με τους ερευνητές από το Πανεπιστήμιο της Φλόριντα. 
Η Τζένιφερ Σταμπς, μια μεταπτυχιακή φοιτήτρια του Πανεπιστημίου της Φλόριντα και οι συνεργάτες της έκαναν μια μικρή πιλοτική έρευνα που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό “Journal of the Neurological Sciences”, σε ασθενείς στην κλινική Χέιλμαν. Σύμφωνα με τους ερευνητές, η ικανότητα της όσφρησης συνδέεται με το πρώτο κρανιακό νεύρο και είναι συχνά ένα από τα πρώτα πράγματα που επηρεάζονται όταν ξεκινάει η νοητική εξασθένηση. 
Το φυστικοβούτυρο έχει μια “καθαρή οσμή” που ανιχνεύεται εύκολα από το οσφρητικό νεύρο. Στη μελέτη , οι ασθενείς κλήθηκαν να συμμετάσχουν σε μία δοκιμασία για τον έλεγχο της όσφρησης. Ο γιατρός άνοιγε το φυστικοβούτυρο, έβαζε λίγο στην άκρη του χάρακα και το πλησίαζε στο ασθενή , οποίος καθόταν με κλειστά μάτια, σε τέτοια απόσταση από το πρόσωπο του, που θα μπορούσε να ανιχνεύσει τη μυρωδιά . Η απόσταση καταγραφόταν σε κάθε ασθενή και η διαδικασία επαναλαμβανόταν για το άλλο ρουθούνι μετά από μια 90 δευτερόλεπτα. .

Οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι οι ασθενείς στα αρχικά στάδια της νόσου του Αλτσχάιμερ είχαν μια δραματική διαφορά στην ανίχνευση οσμών μεταξύ του αριστερού και του δεξιού ρουθουνιού. 
" Προς το παρόν , μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε αυτό το τεστ για να επιβεβαιώσουμε τη διάγνωση , αλλά σκοπεύουμε να δούμε αν αυτό το τεστ θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί στο μέλλον για να προβλέψει ποιοι ασθενείς με ήπια γνωστική εξασθένηση πρόκειται να εμφανίσουν τη νόσο του Αλτσχάιμερ ", είπε η Τζένιφερ Σταμπς.

Πηγή: news.gr

Ένα γλυκαντικό, μελλοντική θεραπεία για το Πάρκινσον

0

Labels: ,

(Η μαννιτόλη αποτρέπει την πρωτεΐνη α-συνουκλεΐνη από τη διαμόρφωση του εγκεφάλου, σύμφωνα με νέα μελέτη)


Μια τεχνητή γλυκαντική ουσία , η μαννιτόλη,η οποία αποτελεί  κοινό συστατικό στις τσίχλες και καραμέλες “χωρίς ζάχαρη”, θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως θεραπεία για την νόσο του Πάρκινσον και άλλες νευροεκφυλιστικές ασθένειες, σύμφωνα με νέα επιστημονική μελέτη.  

Συγκεκριμένα, ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Τελ Αβίβ, του τμήματος Μοριακής Μικροβιολογίας και Βιοτεχνολογίας διαπίστωσαν ότι η μαννιτόλη αποτρέπει την πρωτεΐνη α-συνουκλεΐνη από τη διαμόρφωση του εγκεφάλου - μια διαδικασία που είναι χαρακτηριστική της νόσου του Parkinson.

Οι ερευνητές προκειμένου να δοκιμάσουν τις δυνατότητες της μαννιτόλης σε ζωντανό εγκέφαλο, έκαναν πειράματα σε εργαστήρια σε “κατασκευασμένα” μυγάκια φρούτων που έφεραν το ανθρώπινο γονίδιο της α-συνουκλεΐνης.

Οι ερευνητές σχεδιάζουν τώρα να επανεξετάσουν τη δομή της μαννιτόλης και να εισαγάγουν τροποποιήσεις για να μεγιστοποιήσουν την αποτελεσματικότητά της. Προς το παρόν, η μαννιτόλη μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε συνδυασμό με άλλα φάρμακα που έχουν αναπτυχθεί για τη θεραπεία της νόσου του Πάρκινσον, αλλά τα οποία έχουν αποδειχθεί αναποτελεσματικά στο σπάσιμο του φράγματος αίματος / εγκεφάλου.  

Αυτά τα φάρμακα μπορεί να είναι σε θέση, σε συνδυασμό με την μαννιτόλη να σπάσουν το φράγμα και να διευκολυνθεί η διέλευση των ουσιών στον εγκέφαλο.

Αν και τα αποτελέσματα φαίνονται ελπιδοφόρα, η γλυκαντική ουσία δεν συνιστάται για την θεραπεία των ασθενών με Πάρκινσον. Οι ερευνητές προειδοποιούν ότι για να ξεκινήσει η κατάποση μαννιτόλης σε μεγάλες ποσότητες θα πρέπει να γίνουν περισσότερες δοκιμές για να καθοριστούν οι δόσεις που θα είναι αποτελεσματικές και ασφαλείς.


Πηγή: news.gr

Πειραματικό φάρμακο μιμείται τον θερμιδικό περιορισμό και αποτρέπει την άνοια

0

Labels:


Νέα Υόρκη
Ο δραστικός περιορισμός έως 40% των θερμίδων μπορεί να επιβραδύνει τη γήρανση των κυττάρων, ακόμα και να παρατείνει τη διάρκεια ζωής, σύμφωνα με παλαιότερες μελέτες. Αμερικανοί επιστήμονες βρήκαν τον τρόπο να μιμούνται τα αντιγηραντικά οφέλη του θερμιδικού περιορισμού, αναπτύσσοντας ένα πειραματικό φάρμακο, που δρα στον εγκέφαλο, καθυστερώντας την εκφύλισή του.

Όπως αναφέρεται σε άρθρο του επιστημονικού εντύπου The Journal of Neuroscience, τα πρώτα πειράματα σε ζώα είναι πολύ ενθαρρυντικά και μπορεί στο μέλλον να οδηγήσουν στη δημιουργία ενός φαρμάκου που, αν αποδειχτεί ασφαλές, θα επιβραδύνει την εκδήλωση της άνοιας στον άνθρωπο.

Η απώλεια νευρώνων και η συνακόλουθη έκπτωση των γνωστικών λειτουργιών συνοδεύουν την τρίτη ηλικία, ενώ επιταχύνονται δραματικά στις περιπτώσεις άνοιας και νόσου Αλτσχάιμερ. Η νέα μελέτη, που έγινε σε ποντίκια, γεννά την ελπίδα ότι μελλοντικά οι επιστήμονες θα μπορούσαν να αναπτύξουν φάρμακα, τα οποία θα προστατεύουν τα εγκεφαλικά κύτταρα και θα αποτρέπουν τη νευρωνική και νοητική εκφύλιση.

Οι ερευνητές του Τεχνολογικού Ινστιτούτου της Μασαχουσέτης (ΜΙΤ) και του Ιατρικού Ινστιτούτου «Χάουαρντ Χιουζ», με επικεφαλής τους Δρ Λι-Χουέι Τσάι και Γιοχάνες Γκρεφ, ανέπτυξαν μια φαρμακευτική ουσία που ενεργοποιεί ένα ένζυμο, τη σιρτουίνη 1 (SIRT1), στα εγκεφαλικά κύτταρα και επιβραδύνει την εκφύλισή τους.

Οι ερευνητές εστιάστηκαν στο πώς ο θερμιδικός περιορισμός επιδρά στα κύτταρα του εγκεφάλου και έδειξαν ότι η μείωση κατά 30% στη λήψη θερμίδων από τα πειραματόζωα αύξησε το επίπεδο του ενζύμου SIRT1 στον εγκέφαλό τους, κάτι που καθυστέρησε τη φυσιολογική απώλεια των νευρώνων λόγω ηλικίας. Μετά από τρεις μήνες αυστηρής δίαιτας, τα ποντίκια είχαν καλύτερες επιδόσεις στα τεστ μνήμης σε σχέση με άλλα τρωκτικά που έτρωγαν κανονικά.

Στη συνέχεια, οι επιστήμονες μιμήθηκαν τον θερμιδικό περιορισμό, χορηγόντας στα ποντίκια ένα φάρμακο που ενεργοποιούσε το SIRT1 στον εγκέφαλο. Και σε αυτή την περίπτωση, τα πειραματόζωα (που πλέον δεν έκαναν δίαιτα) τα πήγαν καλύτερα στα τεστ που ακολούθησαν, σε σχέση με τα ζώα που δεν είχαν πάρει το φάρμακο.

Έτσι, για πρώτη φορά, οι ερευνητές απέδειξαν ότι ένα συνθετικό μόριο (που θα μπορούσε να ληφθεί και σε μορφή χαπιού) είναι σε θέση να αποτρέψει τον εκφυλισμό των εγκεφαλικών κυττάρων. Βέβαια, παραμένει ακόμα αμφισβητούμενο κατά πόσο ο περιορισμός των θερμίδων όντως μπορεί να παρατείνει το προσδόκιμο ζωής.

Παλαιότερες μελέτες σε ποντίκια και σκουλήκια έχουν δείξει ότι κάτι τέτοιο είναι εφικτό, αλλά άλλες έρευνες σε μαϊμούδες δεν έχουν καταλήξει σε οριστικά συμπεράσματα. Ανάλογες μελέτες σε ανθρώπους δεν έχουν γίνει ακόμα, αν και είναι αμφίβολο ότι κάποιος θα ήταν διατεθειμένος να ζήσει επί χρόνια σε μερική ασιτία προκειμένου να παρατείνει τη ζωή του.

Οι ερευνητές τόνισαν ότι τα ευρήματά τους πρέπει να μελετηθούν περαιτέρω, ώστε να υπάρξει επιβεβαίωση ότι η αύξηση του επιπέδου του συγκεκριμένου ενζύμου μέσω ενός χαπιού θα ωφελήσει πράγματι την υγεία του εγκεφάλου των ηλικιωμένων. Αν όντως αυτό αποδειχτεί, τότε ένα τέτοιο φάρμακο θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί θεραπευτικά κατά της νόσου Αλτσχάιμερ.

Πάντως οι ερευνητές του ΜΙΤ προειδοποίησαν ότι ακόμα και αν τελικά αναπτυχθεί αυτό το σκεύασμα, δύσκολα θα είναι απαλλαγμένο παρενεργειών ή θα μπορεί να αποτρέψει πλήρως την εκδήλωση της εκφύλισης του εγκεφάλου. «Τα ευρήματά μας δείχνουν ότι μπορούμε να καθυστερήσουμε την νευροεκφύλιση, όμως έχουμε ακόμα πολύ δρόμο ωσότου εμποδίσουμε τη νόσο. Μπορούμε πάντως να ελπίσουμε ότι θα πετύχουμε την καθυστέρηση της εμφάνισής της» δήλωσαν οι Δρ Τσάι και Γκρεφ.
health.in.gr, ΑΠΕ-ΜΠΕ

Επεμβατικές θεραπείες βελτιώνουν τη ζωή Ελλήνων ασθενών με νόσο Πάρκινσον

0

Labels: ,

Την βεβαιότητα ότι η νόσος Πάρκινσον μπορεί πλέον να χαλιναγωγηθεί, εκφράζουν τόσο ο νευρολόγος Παναγιώτης Ζήκος, όσο και ο αναπληρωτής καθηγητής Νευροχειρουργικής Στάθης Μποβιάτσης, αναλύοντας περιστατικά Ελλήνων ασθενών που αντιμετωπίστηκαν επιτυχώς στο 251 Γενικό Νοσοκομείο Αεροπορίας.

Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα κατά της νόσου Πάρκινσον, που τιμάται στις 11 Απριλίου, οι διακεκριμένοι Έλληνες επιστήμονες παρουσίασαν τα αποτελέσματα των ασθενών που αντιμετωπίστηκαν χειρουργικά, είτε με τοποθέτηση αντλίας συνεχούς έγχυσης ντοπαμίνης, είτε με εμφύτευση νευροδιεγέρτη (deep brain stimulation - DBS), τονίζοντας ωστόσο ότι η επεμβατική θεραπεία πρέπει να γίνει την στιγμή που χρειάζεται και όχι στο τελικό στάδιο της νόσου.

Η νόσος Πάρκινσον είναι ιδιαίτερη ασθένεια. Πρόκειται για μία προοδευτικά εξελισσόμενη, χρόνια και πολύπλοκη νευροεκφυλιστική πάθηση και αποτελεί τη δεύτερη πιο συχνή νευροεκφυλιστική νόσο μετά τη νόσο Αλτσχάιμερ. Αν και δεν υπάρχει οριστική θεραπεία, ωστόσο όλοι οι ασθενείς, υπό φαρμακευτική αγωγή, θα διανύσουν αρχικά μια περίοδο περίπου πέντε ετών, στην οποία τα συμπτώματά τους θα είναι ανύπαρκτα. Αυτή είναι η περίοδος ονομάζεται από τους νευρολόγους «Μήνας του Μέλιτος». Λέγεται έτσι γιατί όλα τα φάρμακα έχουν εξαιρετική δράση, σε σημείο που ο ασθενής θα νομίζει ότι νίκησε την ασθένεια. Ωστόσο στα επόμενα στάδια της ασθένειας, τα συμπτώματα επανεμφανίζονται και σε αυτά έρχονται να προστεθούν και άλλα που προκαλούνται από τα ίδια τα φάρμακα.

Από τη νόσο πάσχουν περισσότεροι από 6.000.000 άνθρωποι παγκοσμίως, ανεξαρτήτου φυλών και πολιτισμών, με τους άνδρες να προσβάλλονται λίγο συχνότερα από ότι οι γυναίκες. Τη νόσο εκδηλώνει περίπου το 1% των ανθρώπων ηλικίας άνω των 60 ετών, ενώ σε πολλές περιπτώσεις εντοπίζεται και σε άτομα μικρότερα των 50 ετών. Υπάρχει και η νεανική μορφή της νόσου που εμφανίζεται σε άτομα κάτω των 40 ετών. Οι περιπτώσεις αυτές ανέρχονται στο 5-10% του συνόλου των ασθενών σε παγκόσμιο επίπεδο.

Στην Ελλάδα νοσούν πάνω από 24.000 Έλληνες από τη νόσο Πάρκινσον. Το γεγονός προκαλεί ένα σημαντικό κοινωνικό κόστος και βέβαια αποτελεί μια πρόκληση για την αποτελεσματική θεραπεία της νόσου καθώς είναι αναγκαίο να γίνεται η σωστή διάγνωση, ώστε να ακολουθηθεί η αντίστοιχη αντιμετώπιση - θεραπεία την κατάλληλη στιγμή.

Επεμβατική θεραπεία
Ο κ.Ζήκος, συντονιστής Ιατρείου Νόσου Πάρκινσον στο 251 ΓΝΑ, σε συνεργασία με τον κ.Μποβιάτση, έχουν υλοποιήσει με απολύτη επιτυχία αρκετές επεμβατικές θεραπείες δηλαδή τοποθέτηση αντλίας συνεχούς έγχυσης Ντοπαμίνης, ή εμφύτευση Νευροδιεγέρτη (Deep Brain Stimulation, DBS), που απελευθερώνουν τον ασθενή από τα δεσμά της ασθένειας για τουλάχιστον μια δεκαετία.

Η αντλία ντοπαμίνης, είναι μια εξωτερική αντλία, που παρέχει σε υγρή μορφή όση ντοπαμίνη χρειάζεται ο ασθενής. Αυτό γίνεται μέσω ενός λεπτού καθετήρα που τοποθετείται στην κοιλιά του. Είναι φορητή και προσφέρει μεγάλη αυτονομία κίνησης.

Ο νευροδιεγέρτης, είναι μια συσκευή, όπως ο βηματοδότης. Εμφυτεύεται στο θώρακα, μόνο που στην περίπτωση της νόσου Πάρκινσον, το ηλεκτρόδιο διέγερσης καταλήγει στον εγκέφαλο. Μετά την επέμβαση, και για έξι μήνες, γίνονται ρυθμίσεις του νευροδιεγέρτη από εξειδικευμένο νευρολόγο. Η επιτυχία της επέμβασης εξαρτάται απόλυτα από την σωστή ή όχι ρύθμιση του νευροδιεγέρτη. Και οι δύο επεμβάσεις βελτιώνουν την ποιότητα ζωής του ασθενή για τουλάχιστον δέκα χρόνια.

Ο κ.Μποβιάτσης, διευθυντής της Νευροχειρουργικής Κλινικής του Πανεπιστημίου Αθηνών, στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο «Αττικόν» τονίζει ότι «η εμπειρία από την ομάδα μας είναι πλέον 10ετής, με αριθμό επεμβάσεων και θεαματικά αποτελέσματα που έχουν να επιδείξουν μόνο μεγάλα εξειδικευμένα κέντρα του εξωτερικού. Η εμπειρία αυτή έχει ελαχιστοποιήσει το ποσοστό των δυνητικών επιπλοκών, όπου στις ελάχιστες αυτές περιπτώσεις συμβάλλει η εξειδικευμένη ομάδα η οποία αποτελείται από τους πλέον ειδικούς νευρολόγους, όπως ο κ.Ζήκος, καθώς επίσης και από ειδικούς νευροψυχολόγους, ψυχιάτρους και εργοθεραπευτές».

Αξίζει να σημειωθεί ότι τα ποσοστά επιπλοκών από τις δύο αυτές μορφές επεμβατικής θεραπείας στα ελληνικά ιατρικά χρονικά, είναι εξαιρετικά χαμηλά: 0,68% αιμορραγία, 2,5% φλεγμονής και 1,5% βλάβης των μηχανισμών. Τα αντίστοιχα ποσοστά από τη διεθνή ιατρική πρακτική είναι: 1-2%, 1- 4,5% και 1 - 5%, αντίστοιχα.

Βασικό κριτήριο επιλογής των υποψηφίων ασθενών για τους γιατρούς, είναι η νόσος να επηρεάζει σοβαρά την ποιότητα ζωής του ασθενή και να έχουν εξαντληθεί οι υπόλοιπες φαρμακευτικές θεραπευτικές λύσεις.

Ακολούθως, ο συνδυασμός υψηλής τεχνολογίας και του καλού σχεδιασμού της επέμβασης εγγυώνται το άριστο αποτέλεσμα της επέμβασης, είτε για την εμφύτευση της αντλίας, είτε του νευροδιεγέρτη. Ο σχεδιασμός της χειρουργικής επέμβασης είναι το κρισιμότερο στάδιο της διαδικασίας, αφού απαιτείται η άριστη συνεργασία μιας πολυπληθούς ιατρικής ομάδας διαφόρων ειδικοτήτων, με επικεφαλής εξειδικευμένο νευρολόγο στη νόσο του Πάρκινσον.

Εξειδικευμένοι νευρολόγοι υπάρχουν σε όλα τα πανεπιστημιακά νοσοκομεία της Ελλάδας αφού το κόστος και των δύο επεμβατικών θεραπειών καλύπτεται πλήρως από τα ασφαλιστικά ταμεία, ενώ η Γραμμή βοήθειας Πάρκινσον (90 11 40 40 34), που λειτουργεί καθημερινά 10:00 π.μ. - 14:00 μ.μ. παρέχει ενδελεχή πληροφόρηση για τη νόσο και την αντιμετώπισή της.

Τέλος, από το 2008 έχει συσταθεί η ΕΠΙΚΟUΡΟΣ-κίνηση, η ελληνική εταιρεία εθελοντών και ασθενών με νόσο Πάρκινσον, μια εταιρεία μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα, μέλος της EPDA - European Parkinson’s Disease Association.

Αριθμεί ήδη περισσότερα από 900 μέλη σε όλη την Ελλάδα, τα οποία είναι άτομα με νόσο Πάρκινσον, φροντιστές, επιστήμονες υγείας και απλοί εθελοντές.

Οι σκοποί της ΕΠΙΚΟUΡΟΣ–κίνηση είναι η βελτίωση της ποιότητας ζωής των μελών, η διευκόλυνση της πρόσβασης σε σύγχρονες θεραπευτικές μεθόδους, η ενημέρωση και εκπαίδευση σχετικά με την νόσο, η προαγωγή της επιστημονικής έρευνας για την θεραπεία και την κατανόηση της νόσου Πάρκινσον.

Το διαδικτυακό της σπίτι www.parkinsonportal.gr φιλοξενεί ανάλογο Forum στο οποίο, τα μέλη ανταλλάσουν γνώσεις και εμπειρίες, ενώ υπάρχει και η ενότητα «Ρωτήστε τον ειδικό» για ειδικά ερωτήματα. Αξιόλογη είναι και η Ομάδα Νεανικής Πάρκινσον, για άτομα με έναρξη της νόσου σε ηλικία νεότερη των 50 ετών, που πραγματοποιεί μηνιαίες συναντήσεις.

Πηγή: health.in.gr

Η ομοταυρίνη μπορεί να προστατεύσει τη μνήμη από τη νόσο Αλτσχάιμερ

0

Labels: ,

Η ομοταυρίνη, ένα αμινοξύ που εμπεριέχεται στα θαλάσσια φύκια μπορεί να προστατεύσει τη μνήμη των ηλικιωμένων, καθώς και των ατόμων με ήπια έως μέτρια νόσο Αλτσχάιμερ, σύμφωνα με στοιχεία που παρουσιάστηκαν στο 8ο Πανελλήνιο Διεπιστημονικό Συνέδριο Νόσου Αλτσχάιμερ και Συγγενών Διαταραχών, στη Θεσσαλονίκη.

«Η ομοταυρίνη έχει μεγάλη ομολογία με την ταυρίνη που αποτελεί ένα από τα πλέον άφθονα ελεύθερα αμινοξέα στον εγκέφαλο. Πιθανόν λόγω αυτής της ομολογίας η ομοταυρίνη εμπλέκεται σε διάφορα βιολογικά μονοπάτια και κατέχει κυτταροπροστατευτικές ιδιότητες. Είναι ο μοναδικός αναστολέας της συσσώρευσης του αμυλοειδούς που έφτασε σε επίπεδο κλινικών μελετών φάσης ΙΙΙ για τη θεραπεία της νόσου Αλτσχάιμερ. Η ασφάλεια και η αποτελεσματικότητά της υποστηρίζεται με κλινικές μελέτες, τόσο σε υγιείς εθελοντές, όσο και σε άτομα με νόσο Αλτσχάιμερ», εξήγησε η καθηγήτρια Νευρολογίας στην Ιατρική Σχολή του Α.Π.Θ., Μάγδα Τσολάκη, σε ανακοίνωσή της στο συνέδριο.

Σύμφωνα με τα στοιχεία που παρουσίασε η κ.Τσολάκη, έχει διαπιστωθεί ότι η ομοταυρίνη προστατεύει από τη νευροτοξικότητα του β αμυλοειδούς (μιας τοξικής πρωτεΐνης η συσσώρευση της οποίας στον εγκέφαλο αποτελεί χαρακτηριστικό της νόσου Αλτσχάιμερ) και πιθανά από την οξειδωτική βλάβη που προκαλείται στο DNA των κυττάρων από τις ελεύθερες ρίζες.

Τα αποτελέσματα των κλινικών μελετών σε ασθενείς με νόσο Αλτσχάιμερ έδειξαν ότι η ομοταυρίνη είναι ασφαλής και καλά ανεκτή σε μακροχρόνια χορήγηση, συγχορηγείται με αντιανοϊκά φάρμακα χωρίς να παρατηρούνται αξιοσημείωτες μεταβολές στις κλινικοεργαστηριακές εξετάσεις του ασθενούς, επιβραδύνει την ατροφία του ιππόκαμπου και μειώνει τα επίπεδα του αμυλοειδούς πεπτιδίου Αβ42 στο εγκεφαλονωτιαίο υγρό, με δοσοεξαρτώμενο τρόπο.

«Είναι πλέον γνωστό πως η νόσος Αλτσχάιμερ έχει προκλινική φάση μεγάλης διάρκειας και αυτό παρέχει την πολύτιμη δυνατότητα της παρέμβασης με νοσο-τροποποιητική θεραπεία κατά τη φάση αυτή. Όμως, παραμένει ακόμη άγνωστος ο κρίκος που συνδέει τις παθοφυσιολογικές διαδικασίες της νόσου Αλτσχάιμερ με τα κλινικά της συμπτώματα. Αυτό που είναι πλέον γνωστό, είναι ότι οι παθοφυσιολογικοί μηχανισμοί για την ανάπτυξη της νόσου Αλτσχάιμερ ξεκινούν χρόνια, εάν όχι δεκαετίες, πριν από την κλινική διάγνωση της άνοιας. Συνεπώς, η εξακρίβωση των παραγόντων κινδύνου, η έγκαιρη διάγνωση και παρέμβαση μπορεί να είναι τα ‘κλειδιά’ για τη διαχείριση της νόσου. 

Πρόσφατα, έχει προταθεί ένα μοντέλο βιολογικών δεικτών, με το οποίο οι πλέον έγκυροι βιολογικοί δείκτες της παθολογίας της νόσου Αλτσχάιμερ, αυξάνονται ανώμαλα και φθάνουν σε ένα ανώτατο όριο, με χρονική σειρά. Από αυτούς, οι βιολογικοί δείκτες της αμυλοειδούς πλάκας αυξάνονται χρονικά πρώτοι και ένα σημαντικό φορτίο αμυλοειδούς συσσωρεύεται στον εγκέφαλο πριν από την εμφάνιση των κλινικών συμπτωμάτων της νόσου. Με βάση αυτά η ομοταυρίνη αποτελεί ένα νέο χρήσιμο όπλο στην προστασία της μνήμης σε ηλικιωμένα άτομα και σε άτομα με ήπιας ή μέτριας βαρύτητας νόσου Αλτσχάιμερ. Μένει να αποδειχτεί η αποτελεσματικότητά της στην κλινική πράξη», επισημαίνει η κ.Τσολάκη.

Πηγή: health.in.gr, ΑΠΕ-ΜΠΕ

Θεραπεία της νόσου Αλτσχάιμερ με αυτόλογα μεσεγχυματικά κύτταρα για τρεις Έλληνες

0

Labels: , ,

Θεραπευτική χορήγηση αυτόλογων μεσεγχυματικών κυττάρων σε τρεις ασθενείς, έγινε για πρώτη φορά στη Θεσσαλονίκη, δημιουργώντας αισιοδοξία για την αντιμετώπιση της νόσου Αλτσχάιμερ.

Η χορήγηση έγινε δοκιμαστικά, παράλληλα με φαρμακευτική θεραπεία με αναστολείς της χολινεστεράσης, σε έναν άντρα μέσης ηλικίας, με νόσο Αλτσχάιμερ σε ήπιο στάδιο, και σε έναν άντρα και μία γυναίκα, ηλικίας άνω των 65 ετών, με μεσαίο και προχωρημένο στάδιο της νόσου αντίστοιχα.

Να σημειωθεί ότι, η χορήγηση των μεσεγχυματικών κυττάρων έγινε με τη συγκατάθεση των ασθενών. Στη συνέχεια, για ένα διάστημα δύο μηνών παρατηρήθηκε βελτίωση και στους τρεις ασθενείς, ενώ δεν υπήρξαν παρενέργειες ή επιπλοκές για τους επόμενους 9 - 17 μήνες.

«Η βελτίωση αυτή ήταν παροδική και δεν κράτησε πολύ. Θα πρέπει να γίνουν επαναλαμβανόμενες εγχύσεις, αλλά αυτό θέλουμε να γίνει στο πλαίσιο ενός ερευνητικού προγράμματος που σκεφτόμαστε να κάνουμε. Τα αποτελέσματα των δοκιμών σε αυτούς τους τρεις ασθενείς έχουν σταλεί προς δημοσίευση σε έγκριτο διεθνές επιστημονικό περιοδικό για τη νόσο Αλτσχάιμερ. Εκείνο που θέλουμε είναι να γίνει μία μελέτη με κλινικές δοκιμές ώστε να μπορούμε να εφαρμόζουμε αυτή τη μέθοδο ως θεραπεία εγκεκριμένη από τον ΕΟΦ» εξηγεί με δηλώσεις της στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η νευρολόγος, καθηγήτρια της Ιατρικής Σχολής του Α.Π.Θ. Μάγδα Τσολάκη.

Τα κύτταρα που χρησιμοποιήθηκαν ελήφθησαν από τον λιπώδη ιστό, συγκεκριμένα από το υποδόριο λίπος του κάθε ασθενούς, κι έπειτα από ειδική εργαστηριακή επεξεργασία τροποποιήθηκαν και στη συνέχεια χορηγήθηκαν ενέσιμα.

«Το πρώτο πράγμα που κοιτάμε σε αυτές τις περιπτώσεις είναι η ασφάλεια του ασθενούς, γι' αυτό και επιλέξαμε τη χρήση μεσεγχυματικών κυττάρων που προέρχονται από τον ίδιο τον ασθενή. Με τη μέθοδο που χρησιμοποιήθηκε, το επιδιωκόμενο ήταν μία 'αυτοθεραπεία' των ασθενών που πάσχουν από νόσο Αλτσχάιμερ, με υλικό που προέρχεται από τον δικό τους οργανισμό. Τα πρώτα αποτελέσματα ήταν ενθαρρυντικά, καθώς οι ασθενείς παρουσίασαν βελτίωση μέσα στους επόμενους μήνες, αλλά μετά χειροτέρεψαν. Αυτό οφείλεται στο ότι η χορήγηση των μεσεγχυματικών κυττάρων έγινε μόνο μία φορά. Για να μπορέσουμε να έχουμε πιο ασφαλή συμπεράσματα θα πρέπει να επαναληφθεί η χορήγηση», συμπληρώνει ο καθηγητής βιοχημείας του Α.Π.Θ. Γιώργος Κολιάκος.

Ο κ.Κολιάκος συνεργάστηκε με την κ.Τσολάκη και θα παρουσιάσει τα αποτελέσματα της θεραπευτικής χορήγησης αυτόλογων μεσεγχυματικών κυττάρων σε ασθενείς με νόσο Αλτσχάιμερ στο 8ο Πανελλήνιο Διεπιστημονικό Συνέδριο Νόσου Αλτσχάιμερ και Συγγενών Διαταραχών, που διεξάγεται στη Θεσσαλονίκη.

health.in.gr, ΑΠΕ-ΜΠΕ

Τα κρυφά ταλέντα των ασθενών αναδεικνύει η θεραπεία της νόσου Πάρκινσον

0

Labels: ,


Μια απρόσμενη «παρενέργεια» της θεραπεία της νόσου Πάρκινσον έχουν παρατηρήσει οι ειδικοί: τα φάρμακα που αυξάνουν τα επίπεδα της ντοπαμίνης στο εγκέφαλο των πασχόντων, σε ορισμένες περιπτώσεις ενισχύουν τα δημιουργικά ταλέντα τους.

Όπως αναφέρεται σε σχετικό άρθρο του επιστημονικού εντύπου Behavioral Neuroscience, ομάδα ερευνητών από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου του Τελ Αβίβ, με επικεφαλής την Δρ Ρίβκα Ίντσελμπεργκ, πρόσεξε για πρώτη φορά ότι κάτι συνέβαινε, όταν κλινικοί ασθενείς με νόσο Πάρκινσον που έκαναν τη σχετική φαρμακευτική αγωγή, άρχισαν να προσφέρουν όχι τα συνήθη δώρα, όπως σοκολατάκια, αλλά έργα τέχνης που είχαν κάνει οι ίδιοι.

Σύμφωνα με την Δρ Ίντσελμπεργκ, στην παγκόσμια ιατρική βιβλιογραφία μπορούν να εντοπιστούν διάσπαρτα διάφορα παρόμοια τέτοια περιστατικά απρόσμενης καλλιτεχνικής δραστηριοποίησης ασθενών με νόσο Πάρκινσον. Μεταξύ άλλων, αναφέρεται η περίπτωση ενός αρχιτέκτονα που άρχισε να ζωγραφίζει προσωπογραφίες μετά τη θεραπεία του ή ενός ασθενούς που, μετά τη φαρμακευτική αγωγή, έγινε βραβευμένος ποιητής, παρόλο που ποτέ στο παρελθόν δεν είχε ασχοληθεί με την Τέχνη.

Όπως πιστεύει η Ισραηλινή νευροεπιστήμων, ο κοινός παρονομαστής σε όλα αυτά τα περιστατικά είναι η επίπτωση της αυξημένης ντοπαμίνης λόγω της φαρμακευτικής αγωγής.

Η ντοπαμίνη εμπλέκεται σε διάφορα νευρολογικά συστήματα και ο κύριος βιολογικός ρόλος της είναι να βοηθά στην μεταβίβαση των κινητικών εντολών από τον εγκέφαλο στα άκρα του σώματος. Η έλλειψή της αναγκάζει τους ασθενείς να έχουν τρόμο και δυσκολία ή αστάθεια στις κινήσεις τους.

Όμως, παράλληλα, η ντοπαμίνη εμπλέκεται στο νευρωνικό «σύστημα ανταμοιβής» του εγκεφάλου, δηλαδή στην ικανοποίηση ή ευτυχία που νιώθει κανείς μετά από μια πράξη.

Σύμφωνα με τους ερευνητές, κατά πάσα πιθανότητα είναι αυτό το σύστημα που ευνοείται από την αύξηση της ντοπαμίνης, λόγω της αντιπαρκινσονικής φαρμακευτικής αγωγής, με αποτέλεσμα να ενισχύεται η δημιουργικότητα ορισμένων ασθενών (αν και όχι των περισσότερων).

Η ντοπαμίνη και η καλλιτεχνική δραστηριότητα έχουν συνδεθεί στο παρελθόν. Μια πιθανή περίπτωση ήταν ο ζωγράφος Βίνσεντ Βαν Γκογκ, ο οποίος έπασχε από ψύχωση που ίσως προκαλούσε απότομες ανόδους του επιπέδου της ντοπαμίνης στον εγκέφαλό του.

Κατά μια εκδοχή, είναι πολύ πιθανό η αγωγή με ντοπαμίνη να φέρνει στο φως λανθάνοντα και άγνωστα ταλέντα των ασθενών. Σύμφωνα με τους ερευνητές, εξάλλου, η ντοπαμίνη φαίνεται πως βοηθά στην απώλεια του έως τότε ελέγχου πάνω στη συμπεριφορά και γι' αυτό έχουν αναφερθεί περιπτώσεις ασθενών με νόσο Πάρκινσον που, εν μέσω της θεραπείας, άρχισαν την ενασχόληση με τα τυχερά παιγνίδια ή απέκτησαν άλλα εθιστικά χόμπι.

Αυτή η άρση των αναστολών μπορεί να βοηθά μερικούς ασθενείς να γνωρίζουν για πρώτη φορά την κρυφή δημιουργική πλευρά τους και να την εκδηλώνουν. Ορισμένοι ασθενείς μάλιστα έχουν δηλώσει ότι όταν αυξάνεται η δοσολογία του φαρμάκου, νιώθουν πιο δημιουργικοί.

Η Δρ Ίντσελμπεργκ πιστεύει ότι η δυνατότητα μιας πρωτόγνωρης καλλιτεχνικής έκφρασης βοηθά τόσο βιολογικά, όσο και ψυχολογικά τους ασθενείς, καθώς οι τελευταίοι συνήθως δηλώνουν πιο χαρούμενοι με τη νέα ενασχόλησή τους, ενώ και οι κινητικές δυσκολίες τους συνήθως υποχωρούν.

Όπως επισημαίνει η ερευνήτρια, παρόμοιες τεχνικές θεραπείας μέσω της Τέχνης ήδη αξιοποιούνται σε περιπτώσεις ασθενών με άνοια ή εγκεφαλικό επεισόδιο.

Μια όμως δυσκολία είναι να διακρίνει κανείς έγκαιρα ποιοί ασθενείς με νόσο Πάρκινσον θα μπορούσαν να ανακαλύψουν τον καλλιτέχνη μέσα τους και ποιοί όχι.

Ωστόσο οι επιστήμονες τονίζουν ότι, ένας υγιής άνθρωπος δεν θα έπρεπε να διανοηθεί να πειραματιστεί με φάρμακα προκειμένου να γίνει πιο δημιουργικός.

Τέλος, μια άλλη επιστημονική έρευνα, με επικεφαλής τον Δρ Τιέν Κου του Πανεπιστημίου του Νιούκαστλ, που δημοσιεύτηκε στο επιστημονικό έντυπο Neurology, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι κατά το αρχικό στάδιο της εξέλιξης της νόσου Πάρκινσον, πολλοί ασθενείς δεν εμφανίζουν τα γνωστά κινητικά προβλήματα. Αντί αυτών, εκδηλώνουν άλλα συμπτώματα, όπως σιελόρροια, άγχος, αϋπνία, δυσκοιλιότητα, μειωμένη αίσθηση οσμής, ακράτεια ούρων και σεξουαλικά προβλήματα.

Σύμφωνα με την μελέτη, δυστυχώς συχνά οι ασθενείς δεν σκέφτονται να συνδέσουν αυτά τα συμπτώματα με τη νευροεκφυλιστική νόσο κι έτσι δεν τα αναφέρουν έγκαιρα στο γιατρό τους, με συνέπεια να καθυστερεί η έναρξη της θεραπείας για τη νόσο Πάρκινσον.

health.in.gr, ΑΠΕ-ΜΠΕ

Αλτσχάιμερ: εργαλείο πρώιμης διάγνωσης από Έλληνες ερευνητές

0

Labels: ,

Το πρωτόκολλο πρώιμης διάγνωσης της νόσου Αλτσχάιμερ σχεδίασαν Έλληνες ερευνητές του Ιόνιου Πανεπιστημίου. Πρόκειται για το πρώτο εργαλείο διάγνωσης της νευροεκφυλιστικής νόσου που αναπτύσσεται παγκοσμίως.

Όπως αναφέρει το ΑΜΠΕ, πριν ένα χρόνο οι ερευνητές ανακάλυψαν τον μηχανισμό που εξηγεί μία σειρά δυσλειτουργιών στην εσωτερική μεμβράνη των μιτοχονδρίων, επηρεάζοντας την ποσότητα και την λειτουργία των κυτταρικών αυτών οργανιδίων, που σχετίζονται σε μεγάλο βαθμό με τη νόσο Αλτσχάιμερ.

Συνεχίζοντας την έρευνα και μελετώντας περαιτέρω τις υπεραγώγιμες ιδιότητες των μιτοχονδριακών μεμβρανών, οι επιστήμονες κατάφεραν να εντοπίσουν τους δείκτες εκείνους που οδηγούν στην πρώιμη διάγνωση της νόσου.

Ανάμεσα στους δείκτες περιλαμβάνεται και η πρωτεΐνη Q, ενώ διαπιστώνεται ότι οι αυξημένες συγκεντρώσεις ψευδαργύρου και χαλκού μπορούν να διευκολύνουν τις βλάβες από την ηλεκτρική θρόμβωση, που προκαλεί την άνοια.

Παρά το γεγονός ότι ελληνικές και ξένες φαρμακευτικές βιομηχανίες έχουν ήδη εκδηλώσει ενδιαφέρον, οι αρμόδιοι φορείς δεν έχουν αξιοποιήσει τη συγκεκριμένη έρευνα.

Παγκοσμίως πάνω από 30 εκατομμύρια άνθρωποι πάσχουν από Αλτσχάιμερ.

Σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη Γερμανών ερευνητών από το Πανεπιστήμιο του Μαγδεμβούργου, το ελληνικό τσάι του βουνού έχει θαυματουργές ιδιότητες και βοηθά στην καταπολέμηση της νόσου. (Διαβάστε εδώ περισσότερες λεπτομέρειες)

Ειδικότερα, η χορήγηση τσαγιού του βουνού σε ποντίκια για 25 μέρες περιόρισε οιδήματα στον εγκέφαλο κατά 80% περίπου.

«Η καθημερινή κατανάλωση τσαγιού του βουνού για έξι μήνες συμβάλλει σε υποχώρηση των συμπτωμάτων στα επίπεδα που ήταν εννέα μήνες πριν και κατόπιν σταθεροποιεί την κατάσταση του ασθενούς» τόνισε σε δηλώσεις του ο επικεφαλής της μελέτης, Δρ. Γενς Πάνκε.

Στόχος των ερευνητών είναι η παρασκευή ενός φαρμακευτικού σκευάσματος από ελληνικό τσάι του βουνού και συγκεκριμένα από την ποικιλία sideritis scardica που συναντάται στη Μακεδονία.

Κίνδυνος άνοιας από τα χάπια για άγχος, ύπνο

2

Labels: , , ,



To παρακάτω άρθρο το παραθέτω γιατί όταν η μητέρα μου βρισκόταν στα αρχικά στάδια διάγνωσης της ασθένειάς της οι γιατροί είχαν εικάσει ότι μπορεί να υπήρχε κάποια συσχέτιση μεταξύ των χαπιών Minitran που έπαιρνε η μητέρα μου για να κοιμηθεί τα βράδυα και της εκδήλωσης της ασθένειας. Ποτέ κανένας δεν μας το επιβεβαίωσε αλλά πάντα σκεφτόμουν ότι η μητέρα μου έκανε χρόνια και αλόγιστη χρήση αυτών των χαπιών και μάλιστα χωρίς να της τα έχει συνταγογραφήσει κάποιος γιατρός. Tα Minitran είναι χάπια ηρεμιστικά και αντικαταθλιπτικά. Προσοχή: δεν εννοώ ότι όσοι παίρνουν αυτά τα χάπια κινδυνεύουν αλλά ποτέ δεν πρέπει να παίρνουμε χάπια χωρίς να μας έχουν συνταγογραφηθεί από κάποιο γιατρό και να είναι μέρος μιας θεραπείας. 

Κίνδυνος άνοιας από τα χάπια για άγχος, ύπνο

Όσοι παίρνουν βενζοδιαζεπίνες για να κοιμηθούν το βράδυ ή για να ηρεμήσουν, έχουν κατά 50% περισσότερες πιθανότητες να εκδηλώσουν άνοια, προειδοποιούν επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ.
Και προσθέτουν πως ο δυνητικός κίνδυνος είναι τόσο μεγάλος, ώστε οι γιατροί θα πρέπει να ζυγίζουν προσεκτικά τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματά τους πριν τους τα χορηγήσουν.
Οι ερευνητές υπολόγισαν ότι ποσοστό έως 8% των ατόμων ηλικίας άνω των 65 ετών έχουν πάρει βενζοδιαζεπίνες τα τελευταία χρόνια για να αντιμετωπίσουν την αϋπνία ή το άγχος.
Ωστόσο, ολοένα περισσότερες μελέτες αποκαλύπτουν ότι τα φάρμακα αυτά μπορεί να έχουν σοβαρές ανεπιθύμητες ενέργειες – μεταξύ αυτών αυξημένο κίνδυνο για πτώσεις, προβλήματα μνήμης, κρίσεις πανικού και πρόωρο θάνατο.
Η νέα μελέτη, που δημοσιεύεται στην «Βρετανική Ιατρική Επιθεώρηση» (BMJ), διεξήχθη σε 1.063 άνδρες και γυναίκες ηλικίας άνω των 65 ετών, τους οποίους παρακολούθησαν οι ερευνητές επί 20 χρόνια.
Οι εθελοντές της μελέτης κατάγονται από την νοτιοδυτική Γαλλία, καθώς οι ερευνητές του Χάρβαρντ συνεργάστηκαν με συναδέλφους τους από το Πανεπιστήμιο του Μπορντώ για να την πραγματοποιήσουν.
Κατά την έναρξη της μελέτης, κανένας από τους εθελοντές δεν είχε άνοια, ούτε έπαιρνε βενζοδιαζεπίνες.
Δεκαπέντε χρόνια αργότερα, οι 253 από αυτούς είχαν εκδηλώσει άνοια. Όπως έδειξε η ανάλυση των στοιχείων, απ’ όσους δεν είχε χρειαστεί να πάρουν βενζοδιαζεπίνες, το 3,2% είχαν παρουσιάσει άνοια.
Απ’ όσους όμως είχαν πάρει τα φάρμακα, άνοια παρουσίασε το 4,8%. Οι ασθενείς αυτοί είχαν πάρει βενζοδιαζεπίνες τουλάχιστον μία φορά και επί τουλάχιστον μία εβδομάδα.
«Δεδομένης της εκτάσεως χορήγησης των βενζοδιαζεπινών και του αριθμού των δυνητικών ανεπιθύμητων ενεργειών, η άνευ διακρίσεων εκτενής χρήση βενζοδιαζεπινών θα πρέπει να αποφεύγεται», καταλήγουν οι ερευνητές στο άρθρο τους.
Οι βενζοδιαζεπίνες είναι συνταγογραφούμενα φάρμακα και δρουν αλλάζοντας τον τρόπο με τον οποίο μεταδίδονται τα χημικά μηνύματα από το ένα κύτταρο του εγκεφάλου στο άλλο, ασκώντας έτσι ηρεμιστική δράση.
Οι επιστήμονες όμως πιστεύουν ότι την ίδια στιγμή επεμβαίνουν σε χημικές ουσίες του εγκεφάλου που λέγονται νευροδιαβιβαστές, και ίσως γι’ αυτό προκαλούν σε κάποιους ασθενείς άνοια.
Τα τελευταία 20 χρόνια, η χορήγησή τους γίνεται με μεγαλύτερη φειδώ, επειδή υπάρχουν φόβοι πως προκαλούν εθισμό στους ασθενείς. Ωστόσο παραμένουν ένα από τα ευρύτερα χορηγούμενα φάρμακα και πολλοί ασθενείς τα παίρνουν επί χρόνια.
Στην οικογένεια των βενζοδιαζεπινών ανήκουν δεκάδες φάρμακα, όπως η βρωμαζεπάμη, η αλπραζολάμη, η αλαζεπάμη, η κλοβαζάμη, η διαζεπάμη, η νιτραζεπάμη, η λοραζεπάμη, η ετιζολάμη κ.λ.π.
«Υπάρχει ενδεχόμενο αυτά τα φάρμακα να είναι στ’ αλήθεια επιβλαβή και, εάν επιβεβαιωθούν τα ευρήματα της μελέτης μας, θα υπάρχει πρόβλημα», δήλωσε ο επικεφαλής ερευνητής δρ Τομπάιας Κουρθ, αναπληρωτής καθηγητής Επιδημιολογίας στο Χάρβαρντ και διευθυντής Έρευνας στη Νευροεπιδημιολογία στο Εθνικό Ίδρυμα Υγείας & Ιατρικής Έρευνας (INSERM) της Γαλλίας και στο Πανεπιστήμιο του Μπορντώ.
«Τα φάρμακα αυτά σαφώς παρέχουν οφέλη, αλλά θα πρέπει να χορηγούνται με κατάλληλο τρόπο».
«Δεν είναι η πρώτη φορά που η λήψη βενζοδιαζεπινών συσχετίζεται με αρνητικές συνέπειες στη νόηση», δήλωσε εκπρόσωπος της βρετανικής Εταιρείας Αλτσχάιμερ. «Με αυτή τη νέα, μακροχρόνια μελέτη να προστίθεται στα υπάρχοντα στοιχεία, καθίσταται σαφές πόσο σημαντικό είναι να ελέγχεται προσεκτικά ο τρόπος χρήσης των θεραπειών για τα προβλήματα άγχους και ύπνου».
Πέρυσι, μελέτη του Πανεπιστημίου του Κάρντιφ έδειξε πως όσοι παίρνουν βενζοδιαζεπίνες διατρέχουν κατά 60% υψηλότερο κίνδυνο άνοιας. Σε εκείνη τη μελέτη είχαν συμμετάσχει 1.160 άνδρες, ηλικίας 45 έως 85 ετών, το 9% εκ των οποίων είχαν πάρει βενζοδιαζεπίνες τουλάχιστον μία φορά τις δύο τελευταίες δεκαετίες.
Νωρίτερα εφέτος, εξάλλου, επιστήμονες από τις ΗΠΑ ανακάλυψαν ότι τα φάρμακα αυξάνουν τον κίνδυνο πρόωρου θανάτου.
Η μελέτη τους έδειξε πως ακόμα και οι ασθενείς που έπαιρναν μόλις 4 έως 18 χάπια τον χρόνο είχαν 3,6 φορές περισσότερες πιθανότητες να πεθάνουν πρόωρα.
Όσοι, δε, έπαιρναν πάνω από 132 χάπια τον χρόνο, είχαν 5,3 φορές περισσότερες πιθανότητες να πεθάνουν πρόωρα.
Υπολογίζεται ότι στην χώρα μας πάνω από 200.000 άνθρωποι έχουν άνοια, με περισσότερους από έξι στους δέκα από αυτούς να πάσχουν από νόσο Αλτσχάιμερ.


Πηγή : Web Only, ygeia.tanea.gr

Το σιωπηλό εγκεφαλικό επεισόδιο μπορεί να προκαλέσει Πάρκινσον

0

Labels: ,


Ένα μινι εγκεφαλικό επεισόδιο, επίσης γνωστό ως ‘σιωπηλό επεισόδιο’ μπορεί να προκαλέσει νόσο του Πάρκινσον και αυτό εξηγεί γιατί άνθρωποι που φαίνονται υγιείς μπορεί να εμφανίσουν τη νόσο.
Ερευνητές από το University of Manchester, εξηγούν στο περιοδικό ‘Brain Behavior and Immunity’ ότι το σοβαρό εγκεφαλικό επεισόδιο έχει συνδεθεί με τη νόσο του Πάρκινσον. Ωστόσο σημαντικός αριθμός ανθρώπων εμφανίζουν τρόμο και άλλα συμπτώματα που συνδέονται με τη νόσο για μη εμφανή αίτια. Τα συμπτώματα προκύπτουν ξαφνικά.
Αρκετές καταστάσεις, νόσοι και παθήσεις έχουν συνδεθεί με υψηλότερο κίνδυνο για νόσο του Πάρκινσον, από έκθεση σε δονήσεις έως τη σοβαρή γρίπη. Πρόκειται για την πρώτη φορά που οι επιστήμονες συνδέουν τη νόσο Πάρκινσον με το ‘σιωπηλό εγκεφαλικό επεισόδιο.’
Ένα ‘σιωπηλό εγκεφαλικό επεισόδιο’ μπορεί να συμβεί χωρίς να το γνωρίζει ο πάσχων. Ένα μινι εγκεφαλικό επεισόδιο συμβαίνει όταν ένα αγγείο στον εγκέφαλο μπλοκάρεται για σύντομη περίοδο.
Αν και τα ‘σιωπηλά εγκεφαλικά επεισόδια’ μπορεί να μην είναι εμφανή μπορούν να έχουν επίδραση διαρκείας. Μπορεί να πεθάνουν οι ντοπαμινεργικοί νευρώνες στη μέλαινα ουσία, η οποία παίζει σημαντικό ρόλο στο συντονισμό των κινήσεων.
Ο ερευνητής Dr. Emmanuel Pinteaux, δήλωσε ότι επί του παρόντος δεν γνωρίζουμε γιατί οι ντοπαμινεργικοί νευρώνες αρχίζουν να πεθαίνουν στον εγκέφαλο και επομένως γιατί εμφανίζεται η νόσος του Πάρκινσον.
Υπάρχουν εξηγήσεις ότι το οξειδωτικό στρες και η γήρανση είναι υπεύθυνα. Αυτό που ήθελαν να κάνει στην έρευνα ήταν να εξετάσει τι συμβαίνει στον εγκέφαλο μακριά από την περιοχή του εγκεφαλικού επεισοδίου που να μπορούσε να προκαλέσει βλάβη που θα οδηγούσε στη νόσο Πάρκινσον.
Ο Dr. Pinteaux προκάλεσε ελαφρύ εγκεφαλικό σε ποντικούς στο εργαστήριο. Στη συνέχεια εντόπισε τη φλεγμονή και τη βλάβη σε περιοχή του εγκεφάλου, το ραβδωτό σώμα.
Ωστόσο παρατήρησε ότι και άλλη περιοχή του εγκεφάλου, η μέλαινα ουσία παρουσίασε βλάβη. Υπήρξε γρήγορη απώλεια της ουσίας P, χημική ουσία που η συγκεκριμένη περιοχή του εγκεφάλου χρειάζεται για να λειτουργήσει κατάλληλα. Υπήρξε επίσης φλεγμονή στη μέλαινα ουσία.
Νευροεκφύλιση επίσης εντοπίστηκε στη μέλαινα ουσία 6 ημέρες μετά το ελαφρύ εγκεφαλικό επεισόδιο-είχαν καταστραφεί οι ντοπαμινεργικοί νευρώνες.
Ο Dr Pinteaux, δήλωσε ότι είναι γνωστό πως η φλεγμονή μετά το εγκεφαλικό επεισόδιο μπορεί να είναι πολύ βλαπτική για τον εγκέφαλο. Ωστόσο αυτό που δεν κατανοούσαν πλήρως οι επιστήμονες είναι η επίδραση στις περιοχές του εγκέφαλου που βρίσκονται μακριά από τον τόπο του εγκεφαλικού επεισοδίου.
Η ανακάλυψη από την παρούσα έρευνα ότι ένα ‘σιωπηλό εγκεφαλικό επεισόδιο ‘μπορεί να οδηγήσει σε νόσο του Πάρκινσον δείχνει ότι είναι πιο σημαντικό από ποτέ να εξασφαλίσουμε ότι ασθενείς με εγκεφαλικό επεισόδιο έχουν πρόσβαση σε αντιφλεγμονώδη φάρμακα. Αυτά τα φάρμακα θα μπορούσαν δυνητικά είτε να καθυστερήσουν είτε να σταματήσουν την έναρξη της νόσου Πάρκινσον.
Τα ευρήματα επίσης δείχνουν τη σημασία της διατήρησης υγιεινού τρόπου ζωής. Υπάρχουν ήδη οδηγίες σχετικά με την άσκηση και την υγιεινή διατροφή για να βοηθηθεί η μείωση του κινδύνου εμφάνισης εγκεφαλικού επεισοδίου και η έρευνα υποδεικνύει ότι ο υγιεινός τρόπος ζωής μπορεί να εφαρμοστεί και στη νόσο Πάρκινσον.
Ο Dr. Pinteaux επιθυμεί νέες δοκιμές σε ασθενείς με σιωπηλό εγκεφαλικό επεισόδιο.

Πηγές: iatronet.gr via ‘Brain Behavior and Immunity’, iatronet.gr

Αυξημένος κίνδυνος Αλτσχάιμερ για όσους νιώθουν μόνοι

0

Labels:


Οι άνθρωποι που αισθάνονται μόνοι τους διατρέχουν διπλάσιο κίνδυνο να εκδηλώσουν νόσο Αλτσχάιμερ αργότερα στη ζωή τους, ακόμα κι αν έχουν φίλους και οικογένεια, σύμφωνα με μία νέα μελέτη.
Προγενέστερες μελέτες έχουν δείξει ότι η κοινωνική απομόνωση και η έλλειψη διαπροσωπικών σχέσεων αυξάνει τον κίνδυνο άνοιας και νοητικής εκφύλισης, αλλά η παρούσα υποδηλώνει ότι επιζήμιο για τις νοητικές λειτουργίες είναι και το να νιώθει κάποιος μοναξιά, παρότι έχει γύρω του ανθρώπους.
Τα νέα ευρήματα προέρχονται από ολλανδική μελέτη στην οποία συμμετείχαν 2.173 εθελοντές ηλικίας άνω των 65 ετών, οι οποίοι δεν είχαν ενδείξεις άνοιας κατά την έναρξή της.
Οι ερευνητές τους υπέβαλλαν σε σειρά εξετάσεων στην αρχή της μελέτης, καθώς και τρία χρόνια αργότερα. Όπως διαπίστωσαν, μεταξύ όσων ζούσαν μόνοι, σχεδόν ένας στους δέκα εκδήλωσε άνοια στο μεσοδιάστημα, ενώ μεταξύ όσων ζούσαν με την οικογένειά τους άνοια παρουσίασε ο ένας στους 20.
Τα ποσοστά της άνοιας ήταν παρόμοια μεταξύ των παντρεμένων και των ανύπαντρων που δήλωσαν ότι επέλεξαν να ζήσουν μόνοι τους.
Αντιθέτως, μεταξύ όσων δήλωσαν πως νιώθουν μοναξιά, άνοια εκδήλωσε το 13,4% έναντι του μόλις 5,7% από εκείνους που δήλωσαν ότι δεν νιώθουν μοναξιά - μία διαφορά της τάξης του 64%.
Όπως αναφέρει η «Επιθεώρηση Νευρολογίας, Νευροχειρουργικής & Ψυχιατρικής» (JNNP), οι συσχετίσεις που παρατηρήθηκαν μπορούν να εξηγηθούν με διάφορους τρόπους.
Ο ένας είναι ότι το αίσθημα της μοναξιάς μπορεί στην πραγματικότητα να αποτελεί ένδειξη νοητικής εκφύλισης, η οποία επηρεάζει τις κοινωνικές δεξιότητες και έτσι οδηγεί στη μοναξιά.
Ο άλλος είναι πως το αίσθημα της μοναξιάς ίσως αποτελεί ένδειξη «ευάλωτης» προσωπικότητας ή έκφραση μιας εγγενούς ευαισθησίας η οποία θέτει ορισμένους ανθρώπους σε αυξημένο κίνδυνο άνοιας.
Η νόσος Αλτσχάιμερ είναι η συνηθέστερη μορφή άνοιας, αποτελώντας περισσότερο από το 60% των κρουσμάτων της. Στην χώρα μας υπολογίζεται ότι σχεδόν 200.000 άνθρωποι έχουν Αλτσχάιμερ.
«Τα ευρήματα αυτά υποδηλώνουν ότι το αίσθημα της μοναξιάς συμβάλλει στον κίνδυνο εκδηλώσεως άνοιας αργότερα στη ζωή», γράφουν ο δρ Τγάλινγκ Γιαν Χολβέρντα, από το Πανεπιστημιακό Ιατρικό Κέντρο VU στο Άμστερνταμ και οι συνεργάτες του.
«Το ενδιαφέρον είναι πως τον κίνδυνο νοητικής εκφύλισης δεν φαίνεται να αυξάνει η μοναξιά καθ’ εαυτή αλλά το να αισθάνεται κάποιος μόνος του, γεγονός που υποδηλώνει ότι η εκλαμβανόμενη απουσία κοινωνικών δεσμών είναι αυτή που παίζει ρόλο», προσθέτουν.


Πηγή : iatrika.gr via Web Only, ygeia.tanea.gr