Η ομοταυρίνη, ένα αμινοξύ που εμπεριέχεται στα θαλάσσια φύκια μπορεί να προστατεύσει τη μνήμη των ηλικιωμένων, καθώς και των ατόμων με ήπια έως μέτρια νόσο Αλτσχάιμερ, σύμφωνα με στοιχεία που παρουσιάστηκαν στο 8ο Πανελλήνιο Διεπιστημονικό Συνέδριο Νόσου Αλτσχάιμερ και Συγγενών Διαταραχών, στη Θεσσαλονίκη.

«Η ομοταυρίνη έχει μεγάλη ομολογία με την ταυρίνη που αποτελεί ένα από τα πλέον άφθονα ελεύθερα αμινοξέα στον εγκέφαλο. Πιθανόν λόγω αυτής της ομολογίας η ομοταυρίνη εμπλέκεται σε διάφορα βιολογικά μονοπάτια και κατέχει κυτταροπροστατευτικές ιδιότητες. Είναι ο μοναδικός αναστολέας της συσσώρευσης του αμυλοειδούς που έφτασε σε επίπεδο κλινικών μελετών φάσης ΙΙΙ για τη θεραπεία της νόσου Αλτσχάιμερ. Η ασφάλεια και η αποτελεσματικότητά της υποστηρίζεται με κλινικές μελέτες, τόσο σε υγιείς εθελοντές, όσο και σε άτομα με νόσο Αλτσχάιμερ», εξήγησε η καθηγήτρια Νευρολογίας στην Ιατρική Σχολή του Α.Π.Θ., Μάγδα Τσολάκη, σε ανακοίνωσή της στο συνέδριο.

Σύμφωνα με τα στοιχεία που παρουσίασε η κ.Τσολάκη, έχει διαπιστωθεί ότι η ομοταυρίνη προστατεύει από τη νευροτοξικότητα του β αμυλοειδούς (μιας τοξικής πρωτεΐνης η συσσώρευση της οποίας στον εγκέφαλο αποτελεί χαρακτηριστικό της νόσου Αλτσχάιμερ) και πιθανά από την οξειδωτική βλάβη που προκαλείται στο DNA των κυττάρων από τις ελεύθερες ρίζες.

Τα αποτελέσματα των κλινικών μελετών σε ασθενείς με νόσο Αλτσχάιμερ έδειξαν ότι η ομοταυρίνη είναι ασφαλής και καλά ανεκτή σε μακροχρόνια χορήγηση, συγχορηγείται με αντιανοϊκά φάρμακα χωρίς να παρατηρούνται αξιοσημείωτες μεταβολές στις κλινικοεργαστηριακές εξετάσεις του ασθενούς, επιβραδύνει την ατροφία του ιππόκαμπου και μειώνει τα επίπεδα του αμυλοειδούς πεπτιδίου Αβ42 στο εγκεφαλονωτιαίο υγρό, με δοσοεξαρτώμενο τρόπο.

«Είναι πλέον γνωστό πως η νόσος Αλτσχάιμερ έχει προκλινική φάση μεγάλης διάρκειας και αυτό παρέχει την πολύτιμη δυνατότητα της παρέμβασης με νοσο-τροποποιητική θεραπεία κατά τη φάση αυτή. Όμως, παραμένει ακόμη άγνωστος ο κρίκος που συνδέει τις παθοφυσιολογικές διαδικασίες της νόσου Αλτσχάιμερ με τα κλινικά της συμπτώματα. Αυτό που είναι πλέον γνωστό, είναι ότι οι παθοφυσιολογικοί μηχανισμοί για την ανάπτυξη της νόσου Αλτσχάιμερ ξεκινούν χρόνια, εάν όχι δεκαετίες, πριν από την κλινική διάγνωση της άνοιας. Συνεπώς, η εξακρίβωση των παραγόντων κινδύνου, η έγκαιρη διάγνωση και παρέμβαση μπορεί να είναι τα ‘κλειδιά’ για τη διαχείριση της νόσου. 

Πρόσφατα, έχει προταθεί ένα μοντέλο βιολογικών δεικτών, με το οποίο οι πλέον έγκυροι βιολογικοί δείκτες της παθολογίας της νόσου Αλτσχάιμερ, αυξάνονται ανώμαλα και φθάνουν σε ένα ανώτατο όριο, με χρονική σειρά. Από αυτούς, οι βιολογικοί δείκτες της αμυλοειδούς πλάκας αυξάνονται χρονικά πρώτοι και ένα σημαντικό φορτίο αμυλοειδούς συσσωρεύεται στον εγκέφαλο πριν από την εμφάνιση των κλινικών συμπτωμάτων της νόσου. Με βάση αυτά η ομοταυρίνη αποτελεί ένα νέο χρήσιμο όπλο στην προστασία της μνήμης σε ηλικιωμένα άτομα και σε άτομα με ήπιας ή μέτριας βαρύτητας νόσου Αλτσχάιμερ. Μένει να αποδειχτεί η αποτελεσματικότητά της στην κλινική πράξη», επισημαίνει η κ.Τσολάκη.