Συζητήσαμε διεξοδικά το ενδεχόμενο να μην έχει Φλοιοβασικό Σύνδρομο αλλά κάποιο άλλο παρκινσονικό σύνδρομο όπως Προϊούσα Υπερπυρηνική Παράλυση (PSP) ή Πολλαπλή Ατροφία Συστημάτων (MSA) ή Μετωποκροταφική Άνοια (FTD) για την οποία μάλιστα δεν έχω γράψει και τίποτα οπότε πρέπει να την ψάξω λίγο. Απ' ότι είπε η γιατρός τα περισσότερα συμπτώματα συνηγορούν προς Φλοιοβασική Εκφύλιση εκτός από τα γνωστικά τεστ που είναι άριστα.
Στην περίπτωση της PSP η γιατρός είπε πως θα έπρεπε να έχει διαταραχή στην οφθαλμοκίνηση προς τα κάτω από τον πρώτο χρόνο - που η μαμά δεν είχε, καθώς και πτώσεις κυρίως προς τα πίσω από τον πρώτο χρόνο πάλι - που η μαμά πάλι δεν είχε.
Στην περίπτωση της MSA θα έπρεπε να υπάρχει ακράτεια ούρων, ορθοστατική υπόταση και νυχτερινός ρόγχος. Τίποτα απ' αυτά δεν το έχει σε σημείο που να δικαιολογεί διάγνωση για MSA. Ακράτεια δεν έχει ουσιαστική, μάλλον άγχος για το αν θα προλάβει να πάει στην τουαλέτα καθώς κινείται πολύ αργά. Ο νυχτερινός ρόγχος υπάρχει μεν αλλά όχι σε μεγάλο βαθμό και οφείλεται κυρίως στο κάπνισμα. Όσο για ορθοστατική υπόταση απ΄ όσο ξέρω δεν έχει.
Ρώτησα επίσης τη γιατρό σχετικά με το πόσο αδύνατη έχει γίνει πλέον η μαμά. Μου είπε ότι το αδυνάτισμα στα παρκινσονικά σύνδρομα είναι όντως σύμπτωμα χωρίς όμως να μπορεί να εξηγήσει κανείς που μπορεί να οφείλεται. Μας έγραψε ένα αντικαταθλιπτικό, το Remeron, για να κοιμάται καλύτερα τα βράδυα το οποίο θα τη βοηθήσει να βάλει και λίγο βάρος.
Η επίσκεψη στη νευρολόγο με βοήθησε να καταλάβω κάποια πράγματα καλύτερα, η μαμά βγήκε και λίγο απ΄το σπίτι, γελάσαμε αρκετά μετά καθώς σχολιάζαμε τις επιδόσεις της στα γνωστικά τεστ και γενικώς μας άφησε μια αίσθηση ανακούφισης το γεγονός ότι δεν εξελίσσεται με τόσο γρήγορους ρυθμούς όσο φοβόμασταν.
Comments (0)
Post a Comment