Τελευταία με απασχολεί πολύ το θέμα του στρες καθώς έχω αρχίσει να εμφανίζω διάφορα ψυχοσωματικά προβλήματα που έχουν να κάνουν με το άγχος μου. Η κατάσταση της μαμάς είναι αρκετά στρεσογόνα και αν συνυπολογίσουμε και όλες τις άλλες δυσκολίες που έχουμε σαν οικογένεια, που είναι αρκετές και αρκετά σημαντικές, δημιουργείται ένα στρεσογόνο φορτίο το οποίο επηρεάζει σημαντικά την ψυχολογική και σωματική υγεία.

Διάβασα σήμερα ένα άρθρο ("Stress and Corticobasal Degeneration") από το παρθενικό newsletter του "The Center of excellence in Corticobasal Degeneration" (το website τους δεν λειτουργεί ακόμα) και αναφέρεται στο στρες και τη Φλοιοβασική Εκφύλιση. Το newsletter μπορείτε να το βρείτε εδώ: CBD Newsletter, Volume 1, Issue 1, Spring 2010.

Mε λίγα λόγια το άρθρο μιλάει για το στρες που βιώνουν οι άνθρωποι που φροντίζουν κάποιον ασθενή με φλοιοβασικό σύνδρομο. Το άρθρο αναφέρει πως "θα είσασταν ιδιαίτερα μοναδικοί άνθρωποι αν η παρουσία του φλοιοβασικού συνδρόμου στη ζωή σας δεν σας δημιουργούσε καθόλου στρες". Το στρες αυτό μπορεί να είναι αρκετά μεγάλο καθώς οι φροντιστές (caregivers στα αγγλικά) των ανθρώπων με φλοιοβασικό σύνδρομο έχουν να αντιμετωπίσουν μια σπάνια χρόνια νευρολογική ασθένεια για την οποία δεν υπάρχουν πολλές πληροφορίες σχετικά με την αιτία ή την αντιμετώπιση της. Αυτό το γεγονός από μόνο του μπορεί να δημιουργήσει αβεβαιότητα και άγχος στον φροντιστή για το τι του επιφυλάσει το μέλλον. Επίσης, αυτό το γεγονός, σε συνδυασμό με τις προσπάθειες που πρέπει να καταβάλει κάποιος όσον αφορά τη φροντίδα ενός ανθρώπου που πάσχει από φλοιοβασικό σύνδρομο μπορεί να οδηγήσει σε χρόνιο στρες το οποίο να έχει καταστρεπτικά αποτελέσματα για την υγεία του.

Το χρόνιο στρες επηρεάζει σχεδόν όλα τα συστήματα στον οργανισμό ενός ανθρώπου. Τυπικά αποτελέσματα του χρόνιου στρες περιλαμβάνουν πόνο, καρδιακές ασθένειες, προβλήματα στο συκώτι, προβλήματα χώνεψης, δυσκολίες στον ύπνο, μέχρι και αυτοάνοσες ασθένειες. Για παράδειγμα, εγώ έχω ψωρίαση, μια δερματοπάθεια που ανήκει στην σφαίρα των αυτοάνοσων νοσημάτων, η οποία είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την ψυχολογική μου κατάσταση. Κοινώς, όταν είμαι πολύ αγχωμένη και διανύω περιόδους μεγάλου στρες η δερματοπάθειά μου φουντώνει και επιδεινώνεται. Αντιμετωπίζω επίσης προβλήματα στο στομάχι κάθε φορά που αγχώνομαι και τελευταία δεν κοιμάμαι καλά τα βράδια όπως επίσης τρίζω πάρα πολύ τα δόντια μου στον ύπνο μου. Πρόσφατα μάλιστα πήγα στο γιατρό με ανεξήγητο πόνο σε ένα σημείο στο πλάι του σαγονιού μου, κάτω από το αυτί, όπου αποδείχτηκε ότι είναι από το σφίξιμο του σαγονιού μου και το τρίξιμο των δοντιών μου το βράδυ που κοιμάμαι.

Σύμφωνα με το άρθρο λοιπόν, ένας τρόπος για να αντιμετωπιστεί το στρες στις περιπτώσεις ατόμων με φλοιοβασικό σύνδρομο ή των φροντιστών των ασθενών, είναι η απόκτηση πληροφοριών σχετικά με την ασθένεια. Όσο πιο πολλά ξέρουμε για την ασθένεια και το τι μας περιμένει, τόσο πιο προετοιμασμένοι θα είμαστε για το μέλλον αλλά και για την φροντίδα του ανθρώπου μας, μειώνοντας το στρες που μπορεί να οφείλεται στην αβεβαιότητα για το τι μας επιφυλάσσει το μέλλον.

Ένας άλλος τρόπος να μειώσουμε το στρες είναι να δημιουργήσουμε ένα "δίκτυο" συγγενών και φίλων το οποίο θα μας βοηθήσει να ανταπεξέλθουμε στις καθημερινά αυξανώμενες απαιτήσεις της φροντίδας ενός ασθενή με φλοιοβασικό σύνδρομο. Οι άνθρωποι αυτοί θα μπορούν να μας βοηθάνε στην καθημερινότητά μας αλλά και να μας παρέχουν ψυχολογική υποστήριξη όταν θα τη χρειαζόμαστε.

Τέλος, μπορούμε να ξεκινήσουμε, όσο μας επιτρέπει ο χρόνος μας, κάποιες δραστηριότητες που θα έχουν στόχο τη μείωση του άγχους και της ψυχολογικής μας κούρασης όπως γιόγκα, διαλογισμό και ασκήσεις αναπνοών για χαλάρωση. Ο ελεύθερος χρόνος ενός φροντιστή ασθενούς με φλοιοβασικό σύνδρομο είναι μια σπάνια πολυτέλεια καθώς ο ασθενής χρειάζεται καθημερινή και συνεχόμενη φροντίδα αλλά θα πρέπει να βρούμε τρόπο να ξεκλέβουμε λίγο χρόνο για να μπορούμε να φροντίζουμε και τον εαυτό μας. Πρέπει να είμαστε εμείς καλά για να μπορούμε να φροντίζουμε να είναι και οι άνθρωποί μας καλά.

Η κατάσταση της ασθένειας της μητέρας μου είχε ως τώρα μεγάλο αντίκτυπο σε όλη την οικογένεια. Εγώ προσωπικά έχω αναγκαστεί να μένω σπίτι να τη φροντίζω καθώς δεν υπάρχει η οικονομική δυνατότητα προς το παρόν να προσλάβουμε άτομο να τη φροντίζει. Συν τοις άλλοις προσπαθώ να ενημερώνομαι μονίμως για την ασθένεια, τα συμπτώματα, τις ιατρικές εξελίξεις, και τους τρόπους αντιμετώπισης που σημαίνει ότι αφιερώνω αρκετό χρόνο και σ' αυτό. Είναι μια δύσκολη χρόνια κατάσταση η οποία χρειάζεται ψυχραιμία, υπομονή, οργάνωση και θετική σκέψη για διατηρηθεί μια ισορροπία στις ζωές των πασχόντων και των φροντιστών.