Μερικές από τις σημειώσεις μου είναι οι εξής:



Το ακόλουθο απόσπασμα σχετικά με το διακρανιακό υπερηχογράφημα είναι από την Ελληνική Εταιρία Μελέτης και Εφαρμογής των Υπερήχων στην Ιατρική και τη Βιολογία και συγκεκριμένα από το κείμενο περίληψης "Ηχοανατομία αγγείων εγκεφάλου και διακρανιακό υπερηχογράφημα (Transcranial Doppler- TCD)":

Καλό κουράγιο σε όλους μας. :)

Η μετωποκροταφική άνοια (FTD), είναι η δεύτερη συχνότερα εμφανιζόμενη μορφή άνοιας μετά τη νόσο Αλτσχάιμερ.

Η μετωποκροταφική άνοια αποτελεί μια μορφή φλοιικής άνοιας και ταουπάθειας που μοιάζει με τη νόσο Αλτσχάιμερ, υπάρχουν όμως πολλά χαρακτηριστικά που διακρίνουν τις δύο αυτές ασθένειες. Τα κλινικά χαρακτηριστικά της FTD περιλαμβάνουν ύπουλη έναρξη και εξέλιξη, πρώιμη απώλεια εναισθησίας, κοινωνική έκπτωση, διαταραχές συμπεριφοράς και συναισθηματική άμβλυνση, σχετικά καλή διατήρηση της αντίληψης και της μνήμης, μειωμένη λεκτική παραγωγή και επίταση των στοματικών αντανακλαστικών [hyperorality], εμμονή [perseverance] και ηχολαλία. Η CT και η MRI του εγκεφάλου αποκαλύπτουν μετωπιαία ή πρόσθια κροταφική ατροφία.

Οι Liu και συνεργάτες έδειξαν ότι η μετωπιαία μορφή της FTD εμφανίζει περισσότερο άγχος, απάθεια και διαταραχές πρόσληψης τροφής, ενώ η κροταφική μορφή της FTD έχει μεγαλύτερο επιπολασμό διαταραχών του ύπνου, σε σχέση με την AD.

Γενικότερα, οι πάσχοντες από μετωποκροταφική άνοια εμφανίζουν μεταβολές στη συμπεριφορά και στα χαρακτηριστικά της προσωπικότητάς τους. Εχουν τεράστια δυσκολία επαφής και επικοινωνίας με άτομα του στενού τους περιβάλλοντος, δεν μπορούν να αντιληφθούν κάποια μηνύματα που στέλνει ο κοινωνικός περίγυρος, δεν συμπάσχουν με τους γύρω τους και γενικότερα η κρίση τους και οι επιλογές τους είναι εσφαλμένες. Είναι πιο ευάλωτοι, πέφτουν θύματα απάτης.

Οι ασθενείς από μετωποκροταφική άνοια, γνωστής και ως ασθένεια Πικ, χάνουν σταδιακά τις διανοητικές τους ικανότητες, ακριβώς όπως και οι πάσχοντες από αλτσχάιμερ.

Στα αρχικά στάδια η διάγνωση της νόσου είναι πολύ δύσκολη και κυρίως είναι δυσχερέστατη η διάκρισή της από άλλες ασθένειες, όπως η κλινική κατάθλιψη ή η σχιζοφρένεια.

Πηγές: http://www.pitsilidis.gr/magazine_gr.asp?id=1301&category=41

http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_world_2_13/12/2008_295926

Προχθές κλείσαμε ραντεβού με τη νευρολόγο μας. Είχαμε να πάμε από τον Ιούλιο του 2009, λίγο παραπάνω από χρόνο δηλαδή. Η γιατρός εξέτασε τη μαμά και της έκανε διάφορα γνωστικά τεστ τα οποία τα πέρασε όλα! Το κινητικό πρόβλημα παραμένει φυσικά αλλά απ' ότι συζητήσαμε με την γιατρό η εξέλιξη της ασθένειας είναι σχετικά αργή. Το περίεργο είναι ότι στα γνωστικά τεστ η μαμά τα πήγε πάρα πολύ καλά σε σημείο που έβαλε τη γιατρό σε υποψίες για την διάγνωση του Φλοιοβασικού Συνδρόμου.

Συζητήσαμε διεξοδικά το ενδεχόμενο να μην έχει Φλοιοβασικό Σύνδρομο αλλά κάποιο άλλο παρκινσονικό σύνδρομο όπως Προϊούσα Υπερπυρηνική Παράλυση (PSP) ή Πολλαπλή Ατροφία Συστημάτων (MSA) ή Μετωποκροταφική Άνοια (FTD) για την οποία μάλιστα δεν έχω γράψει και τίποτα οπότε πρέπει να την ψάξω λίγο. Απ' ότι είπε η γιατρός τα περισσότερα συμπτώματα συνηγορούν προς Φλοιοβασική Εκφύλιση εκτός από τα γνωστικά τεστ που είναι άριστα.

Στην περίπτωση της PSP η γιατρός είπε πως θα έπρεπε να έχει διαταραχή στην οφθαλμοκίνηση προς τα κάτω από τον πρώτο χρόνο - που η μαμά δεν είχε, καθώς και πτώσεις κυρίως προς τα πίσω από τον πρώτο χρόνο πάλι - που η μαμά πάλι δεν είχε.

Στην περίπτωση της MSA θα έπρεπε να υπάρχει ακράτεια ούρων, ορθοστατική υπόταση και νυχτερινός ρόγχος. Τίποτα απ' αυτά δεν το έχει σε σημείο που να δικαιολογεί διάγνωση για MSA. Ακράτεια δεν έχει ουσιαστική, μάλλον άγχος για το αν θα προλάβει να πάει στην τουαλέτα καθώς κινείται πολύ αργά. Ο νυχτερινός ρόγχος υπάρχει μεν αλλά όχι σε μεγάλο βαθμό και οφείλεται κυρίως στο κάπνισμα. Όσο για ορθοστατική υπόταση απ΄ όσο ξέρω δεν έχει.

Ρώτησα επίσης τη γιατρό σχετικά με το πόσο αδύνατη έχει γίνει πλέον η μαμά. Μου είπε ότι το αδυνάτισμα στα παρκινσονικά σύνδρομα είναι όντως σύμπτωμα χωρίς όμως να μπορεί να εξηγήσει κανείς που μπορεί να οφείλεται. Μας έγραψε ένα αντικαταθλιπτικό, το Remeron, για να κοιμάται καλύτερα τα βράδυα το οποίο θα τη βοηθήσει να βάλει και λίγο βάρος.

Η επίσκεψη στη νευρολόγο με βοήθησε να καταλάβω κάποια πράγματα καλύτερα, η μαμά βγήκε και λίγο απ΄το σπίτι, γελάσαμε αρκετά μετά καθώς σχολιάζαμε τις επιδόσεις της στα γνωστικά τεστ και γενικώς μας άφησε μια αίσθηση ανακούφισης το γεγονός ότι δεν εξελίσσεται με τόσο γρήγορους ρυθμούς όσο φοβόμασταν.

Γνωστή και ως σύνδρομο Steele Richardson Olszewski- είναι μια σπάνια νόσος που μπορεί να μιμείται την Parkinson στα πρώιμα στάδια

Εμφανίζει κάθετη υπερπυρηνική παράλυση με ανωμαλίες κυρίως της προς τα κάτω στροφής του βλέμματος, αστάθεια με ανεξήγητες πτώσεις, τυπικά συμμετρική βραδυκινησία και δυσκαμψία, απάθεια, άρση αναστολών, ανησυχία, νευρικότητα

>80% αναπτύσσουν ψευδοπρομηκική παράλυση με δυσαρθρία και δυσφαγία, ανοϊκό σύνδρομο που μοιάζει με μετωπιαίο αν και το γνωσιακό έλλειμμα μπορεί να είναι ήπιο τα πρώτα χρόνια από την έναρξη

Η απάντηση στην L-dopa είναι χαρακτηριστικά φτωχή (20% μια μικρή βελτίωση ιδίως κατά τα πρώιμα στάδια)

Η πορεία είναι αδυσώπητα προοδευτική με τον θάνατο να επέρχεται κατά μέσο όρο σε 6 χρόνια από την έναρξη

από μια παρουσίαση του Δρ. Νικηφορίδη Δημήτριου (Διευθυντή Νευρολογικού Τμήματος Γ.Ν. Ξάνθης)